Sinematik Fotoğrafçılık 101

Fotoğrafçılık dünyasında sinematik çekimler son zamanlarda önem kazanırken bu tür çekimlere talep arttı. “Sinematik” olarak tanımlanan çekimler, sevilen filmlerden fırlamış hissi uyandıran bir hikaye, ortam ve atmosfere sahiptir. Fotoğrafçılık ve sinematografinin benzerlikleri sayesinde fotoğrafçılar filmin görsel dilini kullanarak sinematik görseller oluşturabilir.

Hikaye, duygu ya da hisler gibi hemen göze çarpmayan özellikler görenlerin ilgisini çekebilir. Aynı zamanda bu fotoğraflar tonlarda, kompozisyonda, ışıklandırmada ve makine ayarlarında yapılan değişiklikler ile kendine özgü bir şekle bürünür.

Sinematik bir görünümü filmlerde gördüğünüzde anlarsınız. Daha geniş bir en/boy oranı, fotoğraflarınızın böyle görünmesini sağlayacaktır. Fotoğraf makinenizde en/boy oranını 16:9 olarak değiştirebilirsiniz fakat 1,85:1 veya 2,35:1 gibi daha geniş bir en/boy oranı isterseniz post prodüksiyon aşamasında görüntüyü kırpmanız gerekecektir.

Kırpıldıktan sonra sinematik görünüme sahip olarak çekimler için bir ipucu: Fotoğraf makinenizin ızgara çizgilerini kullanın. Alt ve üstteki fazlalığı kırptıktan sonra fotoğrafınızda kalmasını istediğiniz her şeyi korumanıza yardımcı olur.

Fotoğraflarınızı gerekenden daha geniş bir çerçeveyle (istediğiniz kompozisyonun etrafında daha fazla alan bırakarak) çekmek her zaman iyi bir seçenektir. Bu şekilde post prodüksiyon aşamasında fotoğrafı istediğiniz şekilde kırparak aklınızdaki kompozisyonu elde edebilirsiniz.

Fotoğrafçılıkta diyafram açıklığı, fotoğraf makinesine giren ışığın miktarını kontrol etmek için kullanılır. Odak oranı, f-oranı veya f-sayısı olarak da bilinen f-stop değerini kullanarak lens açıklığını değiştirebilirsiniz. Çekiminizin alan derinliğini ve pozlamasını, fotoğraf makinenizin lensinin diyaframı belirler. Dolayısıyla sinematik bir portre çekebilmek için diyafram açıklığının nasıl çalıştığını öğrenmek çok önemli.

İlgili: Diyafram Açıklığı Nedir?

f/1,4 - f/5,6 aralığında kalan geniş diyafram açıklıklarını kullanmak sığ bir alan derinliği üretir ve bulanık bir arka plan sağlar. Böylece fotoğrafın görsel etkisi artırılabilir ve dikkat konuya çekilebilir.

İstenen görsel etkiyi yaratmak için bir fotoğrafın rengini güçlendirme ve değiştirme tekniğine “sinematik renk tonlaması” denir. Özetle, renkler izleyicilerde duygular uyandırır ve onların psikolojilerini etkiler.. Bu yaratıcı özellik bir filmin renk şemasını belirlemenize ve belirli bir havayı, ruh halini ve duyguları iletmenize yardımcı olur.

Sinematik ışıklandırma, geleneksel üç noktalı ışıklandırma düzeneklerinin ötesine geçerek derinlik, his ve duygu ekleyip olay örgüsünü zenginleştiren bir sinema aydınlatma yöntemidir. Sinematik ışıklandırmada ışığı yansıtma, filtreleme ve ışığın renk sıcaklığını değiştirme gibi teknikler kullanılır.

Çekim konumunuz sinematik fotoğrafçılığın önemli özelliklerinden biridir, çünkü filmin ya da fotoğrafın anlattığı hikayeyi, atmosferini ve aktardığı duyguları önemli derecede etkiler. Bu birçok unsuru, örneğin sahnenin kurulmasını, görsel estetiğin oluşturulmasını, sembollerin varlığını, duygusal etkiyi ve görsel kontrastı ve dokuyu içerebilir.

Katmanlama ile düz, iki boyutlu fotoğraflara üç boyutlu görünüm kazandırabilirsiniz. Karakterleri ve nesneleri farklı düzlemlere yerleştirip, çekimin tümünde bir anlatı inşa etmek için çekeceği ilgiyi arttırabilirsiniz.

Sinematik fotoğrafçılar görsel sinyaller kullanarak bir konuya karşı empati duygusunu oluşturabilir. Sinematograf, karakterin çevresini vurgulayan geniş açılı çekimden, yüzdeki küçük mimiklere dikkat çeken yakın plan çekime kadar her türlü yöntem ile izleyicinin duygusal tepkilerini yönlendirir.

Ekstrem uzun çekimde nesnelerin ve kişilerin etraflarına göre ne kadar küçük kaldıklarını (ör. bir ormandaki kuşlar) göstermek için çok geniş bir bölgenin çekimi yapılır. Genelde büyük bir metropolden geçerken kurucu çekimler yapmak amacıyla kullanılır.

Orta çekim (MS) olarak da bilinen bel hizasından alınan çekimlerde, orta uzaklıkta bir mesafe kullanılır. Diyaloglu sahnelerde kullanıldığı gibi vücut dilini ve çevreyi göstermek için iyi bir yöntemdir. Birden fazla konuyu, arka planın bir kesitini ve genel alanı kadrajlamak için sıklıkla kullanılır.

Uzun, tüm vücut ya da geniş plan çekim, oldukça yakın bir mesafeden çekilir. İzleyicilerin kendilerini duygusal olarak aksiyona kaptıracakları kadar yaklaşmadan, aksiyonu daha iyi görmelerini sağlamak amaçlanır. Tüm vücudu gösterecek kadar uzaktan yapılsa da aslında kameraya daha yakından yapılır. Konularınızın el ele tutuşup caddede karşıdan karşıya geçmesi gibi izleyicinizin sıradan bir gözlemci olduğu izlenimini vermek için kullanabilirsiniz.

Film çekiminde dikey eksende göz hizasının altında kalıp yukarı doğru bakılarak çekilen bir görüntüye sinematografide alçak açılı çekim denir. Hatta bazen konunun ayak hizasının altından bile çekim yapılabilir. Alçak açılı çekiminin yarattığı psikolojik etki nedeniyle karakter daha güçlü görünür.

Tüm vücut çekiminde karakterin vücudunun en üst ve alt noktası karenin üst ve alt sınırını belirler. Karakter baştan ayağa kadraja alınır. Bu çekimlerde izleyici karakterin fiziksel özelliklerini, eylemlerini ve yüzündeki ifadeleri görebilir. Bir veya daha fazla karakter kullanırken tüm vücut çekimi ile karakterin arka planı ve bağlamı etkili şekilde verilebilir.

Herhangi bir filmin, dizinin ya da videonun sahnesindeki unsurları tanıtan ve sahneyi kuran çekimlere kurucu çekim denir. Bu çekim yer, saat, karakterler, nesneler ve çevrede bulunan diğer önemli her şey gibi temel sahne detaylarını içerir.

Bakış açısı çekimi (POV çekimi ya da birinci şahıs çekimi) sahnedeki her şeyi konunun gözünden gösterecek şekilde kadrajlanmış kısa sinematik sahne çekimlerine denir.

Görüntüde kadrajlananın üzerinde kalan bir noktadan yapılan her çekime havadan çekim denilebilir. İzleyiciler bu çekimlerde hem gerçek hem de mecazi anlamda aşağıda olan her şeyi daha iyi anlayabilir.

“Dutch angle” veya “eğimli açı” gibi farklı şekillerde adlandırılan eğik açı her sinematografın yetkinleşmesi gereken etkileyici bir kamera açısı tekniğidir. Kameranın bir derecelik dönüş ekseni dönüşü, eğik açıyı verir. Fotoğraf makinenizin bir yüzey üzerinde eğik konumda durmasını sağlamak için bir kenarının altına karton yerleştirmişsiniz gibi düşünebilirsiniz. Eğik açı, sahneye ve bağlama bağlı olarak genellikle izleyicilerde bir huzursuzluk hissi yaratmak için kullanılır.

Bahsettiğimiz stratejileri kullanarak sinematik fotoğrafçılığınıza planlı bir şekilde daha fazla derinlik ve zenginlik kazandırabilirsiniz. Bunlar izleyicileri görsellerinizle etkileşime girmeye ve görsellerinizi çeşitli düzeylerde incelemeye sevk edecektir. Derinden hissedilen sahneler daha sinematik bir görünüme sahip olabilir. Örneğin, odak dışı ön plan özelliklerini kadrajınıza dahil etmeniz, görüntünün derinliğini vurgulayıp izleyiciyi sahnenin içine çekebilir. Buna benzer şekilde açık pencere ya da yaprakların arasından manzara çekimi yaparak da derinlik katabilirsiniz. Durumları ön, orta ve arka plan perspektiflerinden değerlendirin ve hepsini ayıracak yöntemler bulmaya çalışın.

Fotoğrafçılıkta en çok kullanılan dosya formatı JPEG’dir. Dijital görüntüleri, kalitede belirgin bir kayıp olmadan sıkıştırarak, fotoğraf makinenizde daha fazla veri saklamanızı sağlar. Ama işleme sırasında kalite düşüşü olmadan yapabileceğiniz işleme sayısını kısıtlar.

Canon R System serisi gibi dijital fotoğraf makineleri RAW fotoğraflar çekebilir. RAW fotoğraf formatı fotoğraflardaki detayları ve renkleri daha iyi korur, dinamik aralığı daha geniştir. Bu da size fotoğraflarınızı kaliteden ve detaydan ödün vermeden düzenleyebilmek için daha fazla esneklik sunar.

Film kareleri genellikle güçlü bir yer ve bağlam hissi taşır. Etrafı kullanmak bunu yapmanın yöntemlerinden biridir. Konunuzun etrafındaki öğeleri ve şekilleri kullanarak özellikler ekleyebilirsiniz. Mesela konunuz yeşillik bir arazide ise, ön taraftaki çimenleri kadraja dahil ederek bunu belirtebilirsiniz. Ya da küçük bir odayı pencereden çekerek sıkışmışlık hissini aktarabilirsiniz. Fotoğraf çekmek için ilginç perspektifler bulun ve çevreyi fotoğraflarınıza dahil etmenin yaratıcı yollarını düşünün.

Konuyu ayrıştırmak sahnelerde sıklıkla kullanılan önemli bir tekniktir. Işık ve fotoğraf hileleri kullanarak karakterinizi arka plandan ayrıştırarak ön plana çıkarmanızı sağlar. Geniş bir diyafram açıklığı kullanarak dar bir odak derinliği ve de bulanık bir arka planla konunuzu rahatlıkla ayrıştırabilirsiniz. İdeal sabit lens, 50mm f/1.4 gibi geniş maksimum diyaframlı bir lens olmalı. Geniş bir diyafram açıklığına ek olarak daha yüksek bir odak uzunluğu kullanıp konunuzu arka plandan daha da uzaklaştırarak ayrıştırabilirsiniz.

Sinematografide arkadan aydınlatma tekniği sıklıkla kullanılır. Konunun şeklinin kenarlarını aydınlatmak için arkasında güneş, lamba veya reflektör gibi bir ışık kaynağı olmalıdır. Mesela sert ve güçlü bir ışık, keskin vücutlu bir süper kahramanı göz önüne getirir. Konuyu arka plandan ayıran narin bir ışık tarihsel bir dramada kullanılabilir. Bir flaş, reflektör veya beyaz duvar gibi bir yüzey, karakterin gölgeli tarafına ışık yansıtmak için kullanılabilir.

Sinematik bir fotoğraf filmden bir sahneymiş gibi gözükmelidir, bir hikâye anlatmalıdır. Anlatı eklemeniz sahnede bir ruh hali yaratmanıza ve sahnenin içinde bir hikâye varmış hissini vermenize yardımcı olur. Bunu yapmak için konuların ilginç ifadelerini çekebilir, aksesuarları doğal bir şekilde kullanabilir (konuya kahve içirmek gibi) veya konuşma, bir şeye odaklanma ya da ağlama gibi insani duyguları yakalayabilirsiniz.

Sinematik fotoğraflarda genellikle aydınlık ve karanlık alanlar arasında dramatik bir kontrast olur ve fotoğrafın belirli bölümleri gölgede kalır. Aydınlıktan karanlığa veya tam tersine geçişlerin olduğu çekimler yapmak, kaliteli ve yüksek kontrastlı sahneler elde etme yöntemlerinden biridir.

Ön, orta ve arka plan bileşenleri fotoğraflarınıza üç boyutlu bir görünüm kazandırabilir ve sinematik fotoğrafınızın derinliğini artırır. İzleyicilerin dikkatini görüntünüze çekmek ve görsel cazibesini artırmak için düzeyler eklemek için çizgiler ve doğal çerçeveler kullanın. Farklı bir etki yaratmak için ön ya da orta planı keskin tutup geniş diyaframla arka planı bulanıklaştırarak (veya tersini yaparak) alan derinliğinde çeşitlendirmeler yapmayı deneyin. için insanları ve ögeleri öne alın. Ek olarak, spot ışıklarını kare içindeki çeşitli bileşenlere ışık ve gölge oyunlarıyla sahnenize derinlik katabilirsiniz.

İnsanların fotoğraflarınızı görüntüleme şeklini kamera yüksekliği ve açısı etkileyebilir. Farklı açılar kullanmak film sanatının duayenleri tarafından karakterlerini belli yönlerden göstermek için geçmişten günümüze kullanılagelen bir yöntemdir ve fotoğraflarda da işinize yarayabilir. Örneğin, kişiye aşağıdan bakan bir kamera açısı onu güçlü gösterebilirken yukarıdan bakan bir açı o kişiyi zayıf ve acınası olarak resmedebilir. Aynı şekilde göz hizasından yapılan karakter ile empati kurmamızı sağlar. İzleyici ile karakteri aynı seviyeye getiren bu yöntem özellikle çocukların fotoğrafını çekerken işe yarar.

Sinematik fotoğrafçılık hareket yakalamak için iyi bir zaman ve kompozisyon bilgisi ister. Hareketli bir konuyu yakalarken hedefinizi pürüzsüz bir şekilde yakalamak için panlama tekniği gibi yöntemler kullanın. Enstantane hızını değiştirerek sanatsal bir hareket bulanıklığı ya da hareketi dondurma etkisi yaratın. Çeşitli dinamik açılar ve bakış açıları kullanarak sahnenin hareketini ve yoğunluğunu yakalamaya çalışın. Daha fazla hareket ve his katmak için kontrasta ve ışıklandırmaya önem verin. Son olarak, hareketi ve yaşamı yansıtan, görsel cazibesi yüksek fotoğraflar çekmek istiyorsanız keşfetmekten ve geleneksel yaklaşımların sınırlarını zorlamaktan korkmayın.